20. Jefta, de ongelukkige

Re 10 en 11

De periode van de Rechters was vol van vechtpartijen, ver­war­ring en verloe­dering. Het verhaal van Jefta is daar een voor­beeld van.

Jefta was een legenda­rische rovers­hoofdman, te hulp ge­roe­pen om Israëls vijand te verslaan. Hij legt op het slag­veld de eed af: “Als ik win zal ik het eerste, wat mij uit mijn huis tegemoet komt, als dank aan God offeren”. Hij overwint en bij zijn thuis­komst snelt zijn geliefde dochter hem juichend tegemoet. De beeld­hou­wer beeldt de ver­slagen­heid en de ont­zet­ting van Jefta mooi uit. De primitieve vechters­baas acht zich aan zijn eed gebon­den. Maar welke God ge­hoor­zaamt hij? Niet JHWH, want die wil geen kin­deroffers. Dat weten we sinds Abraham: “Sla uw hand niet aan het kind!”

Jefta verwarde JHWH met Baäl, de afgod die koest gehou­den moest wor­den met allerlei offers, zelfs van kin­de­ren. Tot welke monsterach­tig­he­den is een mens in staat, die geen zuiver beeld van God heeft. Dat geldt voor Jefta, maar ook voor al die ker­ke­lijke en wereldlijke lei­ders, die in Gods Naam oorlogen en kruis­tochten be­gon­nen of die ketters op de brandstapel zetten. Ook in onze dagen zien we het weer gebeuren, dat Jihadisten en andere gods­diens­tige fanaten menen namens God onmen­se­lijke wreed­he­den te mogen plegen.

Het verhaal van Jefta is als waar­schu­wing ge­schre­ven voor reli­gi­euze extre­misten met hun zelfmoord-aan­slagen en voor fana­tieke fun­damentalisten, die hun eigen gelijk door­drij­ven als zijnde Gods wil. Moge een zuiver beeld van de bijbelse God ons red­den.