Ik zit iedere dag achter een klavier

Decemberpiek voor organist

De kerst­pe­rio­de is ieder jaar een drukke tijd voor Ad Bergmans uit Someren. Nog vaker dan anders zit de tachti­ger in de de­cem­ber­maand achter de toetsen van een orgelklavier. Dat doet hij in de hele regio.

Ad Bergmans is al jaren de vaste organist in veel kerken en zorg­cen­tra, waar­on­der de klooster­ka­pel van Kloostervel­den in Sterksel en de Heilige Maria Pre­sen­ta­tie­kerk in Asten. Daar­naast valt hij regel­ma­tig in voor collega’s, waar­van het aantal steeds veder daalt. Ook begeleidt hij ver­schil­lende kerkkoren in de regio.

Bergmans: “Ik zit iedere dag achter een klavier. Als het niet in de kerk is, dan bij mij thuis.” Tijdens zijn rondgang door de regio wordt hij vaak vergezeld door zijn vrouw. “Ze zingt dan mee in het koor”, zegt Bergmans, die deze maand ook een toneelgezel­schap begeleidt. Daar­naast haalt de organist nog regel­ma­tig zijn accordeon voor de dag.

Tijdens een korte rond­lei­ding door de Sterkselse klooster­ka­pel kan Bergmans het niet nalaten om de registers even open te zetten. Eerst neemt hij plaats achter het kleine orgel vooraan in de kapel. Daarna is het onlangs gerestaureerde Vermeulen-orgel aan de beurt. Ook in het donker weet hij de tre­den naar het elektro-pneu­ma­tische pijporgel moei­teloos te vin­den. Bergmans is zeer tevre­den over de res­tau­ra­tie van het orgel: “Er was veel achterstallig on­der­houd. Het orgel klinkt nu weer prach­tig.”

Zijn passie voor het orgelspel ontstond op de kost­school. “Daar ben ik be­gon­nen met pianoles. Toen er bij de broe­ders een organist weg­ging moest ik hem ver­vangen. Ik weet het nog goed, het was op 2 februari 1949, tij­dens de vie­ring van Maria-Licht­mis.” Hij speelde op een harmonium, een zogeheten traporgel. “Dat viel in het begin nog behoor­lijk tegen”, aldus Bergmans.

Hij kreeg onder meer les van de bekende organist Hub Houët, die hem onder meer weg­wijs maakte in het gre­go­ri­aans. Vijfen­twin­tig jaar gele­den ging Bergmans met pensioen. Na zijn pensione­ring is hij voor meer­dere pa­ro­chies in de omge­ving gaan spelen.

“Mensen zeggen weleens tegen mij: ‘je kunt geen nee zeggen’, maar dat hoef ik ook niet. Als ik kan, dan ga ik. Meestal begin ik een kwar­tier van tevoren, dan kan ik spelen wat ik wil. Het ligt er echter wel aan bij wat voor een gelegen­heid ik aanwe­zig ben. Bij een uit­vaart mag het na­tuur­lijk niet te frivool klinken.”

Aan stoppen denkt de tachti­ger voorlopig niet. Nog altijd is de Somere­naar drukbezet. Dat komt onder meer door zijn repertoirekennis. “De meeste uit­vaart­mis­sen ken ik van buiten”, aldus Bergmans, die graag kerst­lie­de­ren speelt. Bergmans: “Ik kan er echt van genieten als mensen dan mee­zingen.”

Een voor­keur voor een kerkorgel heeft hij niet. “Ieder orgel heeft zijn eigen klank. Het orgel in Maarheeze klinkt bij­voor­beeld erg mooi, maar dat geldt ook voor het orgel in Soerendonk. Daar zaten regel­ma­tig leer­lin­gen van het conservatorium in Tilburg achter het toetsenbord, omdat je er zo lekker 'Ita­li­aans' op kan spelen.”

Bergmans viert begin volgend jaar zijn 70-jarig jubileum als organist. Dan is hij ook een halve eeuw de vaste bespeler van het orgel in de Sterkelse klooster­ka­pel. Voor zijn ver­diensten ont­ving de oud-verpleeg­kun­dige de pau­se­lijke onder­schei­ding Pro Ecclesia et Pontifice.

(dit bericht van Roy de Leijer is over­ge­no­men van www.deparel­vanbrabant.nl)