75e Gedenkdag bevrijding van Ommel
Op zondag 22 september werd in Ommel een plechtige eucharistieviering opgedragen bij gelegenheid van de 75e gedenkdag van de bevrijding van Ommel. Deze bijzondere plechtigheid werd verzorgd door kapelaan van Overbeek in concelebratie met rector Lingg, priesterzoon van Ommel en reeds 88 jaar oud; hij die nog de bevrijding van Ommel van nabij heeft meegemaakt.
De bevrijding van Ommel was 75 jaar geleden een bevrijding met een zwarte rand. Naast het feit dat driekwart van het dorp -inclusief de kerk- in puin werd geschoten, is Ommel zwaar getroffen door groot menselijk leed.
Op het Ommels Eindje (achterin de Jan van Havenstraat) kwamen bij een granaatinslag 4 kinderen van de familie Klaus om het leven en bij de familie Michiels sneuvelden 6 kinderen met hun moeder. Vanwege dit droeve feit heeft de bevrijding van Ommel altijd veel impact gehad op het dorp. Dat bleek ook wel door de grote belangstelling die er was voor deze 75e bevrijdingsdag.
Tijdens de heilige Mis hield kapelaan van Overbeek een preek met als titel: ‘De dag dat Maria niet keek’. Deze bijzondere titel werd door Piet Snijders gegeven aan het indrukwekkende verhaal dat hij optekende omtrent het drama op het Ommels Eindje.
“In de afgelopen maanden heb ik vaak aan deze zin gedacht. Was het écht zó dat Maria niet keek? In de dagen rondom de bevrijding van Ommel heeft de toenmalige pastoor Vogels het beeldje van Onze Lieve Vrouw van Ommel in veiligheid gebracht en meegenomen naar Vlierden. Het beeldje van Maria was daardoor niet aanwezig in Ommel op het moment dat het dorp onder vuur kwam te liggen. Zou het dorp gespaard zijn gebleven als het beeldje op die bewuste 22e september wél in Ommel was gebleven? Had het drama op het Ommels Eindje zich niet voltrokken? Of had pastoor Vogels ervoor gezorgd, - doordat hij het beeldje in veiligheid bracht, - dat daardoor het beeldje van Onze Lieve Vrouw werd behouden?
Het was trouwens niet de eerste keer dat het beeldje Ommel had verlaten. In de 18e en begin 19e eeuw was Onze Lieve Vrouw afwezig omdat de zusters van Mariaschoot het beeldje meenamen naar Nunhem omwille van de reformatie. In de jaren tachtig van de vorige eeuw werd het beeldje gestolen en, na een periode van intensieve gebedswakes, kreeg de dief berouw, waardoor het beeldje enkele dagen later weer teruggebracht werd naar Ommel. Iedere keer weer opnieuw keerde Maria terug. Maar toch…, heeft Maria op die 22e september 1944 Ommel in de steek gelaten?
Vandaag durf ik volmondig te zeggen: ‘nee’. Maria heeft ons nooit in de steek gelaten! Vanuit Vlierden keek Maria hulpeloos toe hoe Ommel in brand werd geschoten, maar juíst met haar Moederhart was zij aanwezig in Ommel zoals zij dat altijd is geweest. Met haar Moederhart was Maria op het Ommels Eindje; was zij bij al die inwoners van Ommel die huis en haard verloren bij het oorlogsgeweld. Maria was met haar Moederhart aanwezig in Ommel zoals zij ook aanwezig was, staande onder het kruis van haar Zoon Jezus. Maria zag…, voelde alles wat er gebeurde in Ommel, zag en voelde alles wat mensen tijdens een oorlog elkaar kunnen aandoen.
Dierbare zusters en broeders, wat er ook gebeurt in de toekomst: Maria is en blijft altijd met haar Moederhart aanwezig in ons midden, hier in Ommel. Zij blijft ons troosten en zij schenkt ons haar vrede. Een teken van dat vertrouwen is het feit dat wij bij het altaar het bevrijdingsvuur laten branden. Dit Bevrijdingsvuur roept ons op tot vrede en in de toekomst zullen wij dit vuur van vrede in dit heiligdom van Ommel brandend houden, zodat dit oord daadwerkelijk een Park van Vrede mag worden. Vanuit haar hart blijft Onze Lieve Vrouw van Ommel altijd naar ons kijken, wat er ook gebeurt. Vertrouw.., geloof… dat Maria er altijd voor ons wil zijn! Amen.”
Na de plechtigheid in de kerk van Ommel is op de plek van het drama in het Ommels Eindje (bij Kennisstraat 1) een nieuw monument onthuld ter nagedachtenis van de oorlogsslachtoffers van Ommel. Het is de moeite waard om aan dit monument een bezoek te brengen.
