link naar de RSS Feed van de laatste nieuwsberichten meld deze pagina op Twitter meld deze pagina op Facebook

De volgende stap - Bueno Caminho

Arnold Spijker over pelgrimeren

gepubliceerd: dinsdag, 3 maart 2020

In deze editie loopt onze pelgrim Arnold Spijker een deel van de Sint Fran­cis­cus-Route of “Camino di Francesco” naar Rome...

Wat een ellende. We moeten er door­heen: een stuk van het pad is in een rivier veran­derd! Onze schoenen zuigen zich vast in het water dat in grote diepe plassen op het pad ligt. De restanten van de hevige regen van gis­te­ren. Waarom doet een mens dit, vragen we ons wel eens vertwijfeld af.

Vandaag struinen we over hobbelige keien en muilezelpa­den, een etappe van ongeveer 26 kilo­me­ter. Het begint met een steile klim van 500 meter. Daarna wordt de klim gelei­de­lijker, en plot­se­ling afgewisseld met afdalingen. We moeten nu erg alert zijn op de aan­wij­zingen. Hier en daar zijn deze geschil­derd op een groep stenen, waar je snel overheen kijkt.

Wat een aangename stilte en rust hier in het eerste deel van de bergvalleien. We komen langs de abdij van San Benedetto. Opnieuw klimmen en dalen om de vlakte van Gubbio te bereiken. Deze stad zelf is trots gebouwd op de hellingen van Monte Ingino. Na weer een pit­tige klimpartij passeren we een Agritu­rismo (her­berg) die open blijkt voor een kop koffie. Heer­lijk, zo’n plot­se­linge onderbre­king: even proberen bij te komen van de plassen en de klim. Eigen­lijk willen we maar een ding: heer­lijk blijven zitten. Helaas, we moeten weer ver­der. We lopen door bossen en open wei­den, die een prach­tig uit­zicht bie­den op de omliggende heuvels.

Het tweede deel van de tocht gaat helemaal door de vallei tot Gubbio. Het land­schap veran­dert: de stille bossen laten ruimte voor geculti­veerde vel­den en dorpen, met hun oranje huisjes prach­tig tegen de hellingen gelegen. Het pad is nu bezaaid met kluizen, abdijen en kleine plaatsjes.

We zijn aange­naam verrast als we onze eerste ‘medepelgrim’ ont­moe­ten. Tot nu is het erg rus­tig op dit deel van de tocht. We raken in gesprek, zoiets gebeurt heel ge­mak­ke­lijk tij­dens een pelgrimage. De mensen lijken wel opener naar elkaar. De man blijkt een Duitser. Hij heeft een nacht in een simpele Refugio achter de rug. Het was afzien, ver­telt hij. Hij sliep er welis­waar in z'n eentje, maar er was nau­we­lijks iets van warm water. Dan is het hopen op iets beters voor de volgende nacht. Het is een snelle wande­laar. Al snel loopt hij een eind voor ons uit. Een stukje ver­der wacht hij even op ons en wijst naar twee grote, zwarte wilde zwijnen met kleintjes. Ze zijn uniek; wat leuk ze nu ook echt te zien. Gewel­dig, dat hij de moeite nam ze ons te wijzen.

Als hij ver­der gaat wenst hij ons een Buona Caminho – een goede pelgrims­reis. Een gebruike­lijke pelgrims­groet, die we nu trouwens voor het eerst horen op onze pelgrimage. Het blijft erg stil en rus­tig. We lijken uren bijna alleen te lopen en komen ver­der niemand tegen.

Tegen dat we Gubbio naderen wordt het drukker. De aan­komst in Gubbio ein­digt voor de kerk van San Francesco (!), waar een stand­beeld staat dat Francesco en de wolf voorstelt, ter her­in­ne­ring aan het won­der van het woeste beest dat, volgens overleve­ring, door de heilige werd getemd. Er zijn ver­schil­lende theorieën over de komst van de toe­koms­tige heilige in Gubbio: het is moge­lijk dat Fran­cis­cus het koos van­wege de aanwe­zig­heid van vele zieken­hui­zen, hospices en gastvrije plaatsen voor de armsten.

Het zie­ken­huis waar Francesco melaatsen behandelde, is dat van San Lazzaro, een paar hon­derd meter van de kerk van Vittorina, die samen met de kerken San Francesco en San Francesco della Pace een van de meest sug­ges­tieve en geliefde plaatsen van het Franciscanisme zijn.

Gubbio is een leven­dige stad met kleine winkeltjes, nauw verbon­den met het leven van St. Fran­cis­cus, die hier als bede­laar kwam. In deze stad vond hij onderdak dankzij zijn vriend de textiel­hande­laar Spadalunga, die hem niet alleen een slaap­plaats gaf, maar ook kle­ding om zich­zelf te kle­den. De kerk en het klooster van St. Fran­cis­cus zijn gebouwd op de plaats van het huis van Spadalunga. In dit plaatsje stoppen we voor de over­nach­ting.

Arnold Spijker

 

(dit artikel is over­ge­no­men uit het (deel-)pa­ro­chie­blad ‘Angelus’ van de­cem­ber 2019)






Parochie
Heilige Franciscus 
Kerkstraat 4
5721 GV Asten
(0493) 69 13 15
secretariaat@rkfranciscus.nl
Google Maps
Like ons op FacebookVolg ons op X/TwitterVolg ons op Youtube Deze website is ontworpen en wordt onderhouden door iMoose