Van jullie herder...

Ge zult ut nie geleuve, mer ut is echt al ut geval,
We zitte alwir midde in de carnaval.

Mi ut make van minne preek zat ik me af te vroage,
Ik daacht, ik zal me der mer an woage…

Hi carnaval en kerrik wel echt iets mi mekare te make…
Ik bedoel, de pastoor is biz­zig mi de ziel en giste­lijke zake…

Mi de carnaval gi ut irluk gezi nie zo over de geest,
Mer wel over lol, plezier en un par dage groot feest.

En toch denk ik de we mekare nie hoeve te bijte,
We hoeve mekare niks te goan zitte verwijte,

Want nergens in den bijbel of cate­chis­mus sti de plezier verbooie is,
Sterker nog, ik denk de humor bij ut leve en de kerrik hurt, anders is ut goe mis!

Humor makt ok de ge oew eigen ie zo druk makt over allerlei bij­zake,
En doar hi ut evan­ge­lie ok altijd mi te make.

Onze Lieven Heer die zi de ge moet kieken naor de voggels in de lucht en de bloemen op ut veld.
Die werke nie, zijn nie biz­zig mi imago, ze hoeve nie te werke en hebbe toch nooit te weinig geld.

Unne vogel hi gin huis, en un bloem gin klir­kast en ziet der toch altijd schon uit,
Terwijl wij ons over ut uiter­lijk soms zo druk make, al in­te­res­seert de som­mi­ge ok gin fluit.

Die voggels mi zun schon virre die se nooit hoeve te verreve, ze fluite schon en ut is moi om noa te keeke.
Al moet ik toegeve, der zijn ok van die zwarte kreeije die verrekkes kenne schreeke.

Mer ok de zijn schepsels van een en dezelfde Lieven Heer, ieder vugelke zingt zoas ut gebekt is,
Want as we mekare nie ac­cep­tere en res­pec­tere is ut hil weit mis.

Want doar komme orlooge en ruzies van, haat, verdriet en nijd,
En as we irluk zijn, ut leve leekt soms laang, mer ut is mer unne betrekke­lijke korte tijd.

En van dien tijd moette we iets goeds en iets moois make, des den opdracht aan eenie­der gegeve,
Want der veelt mi mekaar, mi de een­vou­dige dinge, en mi ne lach zoveul schons te beleve!

Ge kaant oew eige wel zeurrig make, baang zijn vur de toe­komst en ligge te dreeje in oew bed.
Mer dor is nog niemes bitter, rijker of ouwe dur geworre, zo is ut mer net.

Den Heer zi de Tie wel wit wa we nod­dig hebbe of woar we an toe zijn,
En as we mekare helpe en steune dan wurdt ut leve ok nog es fijn!

Beste mense, ik zal minne verhaal nie te zwoar make en nie te belerend,
Durrum is ‘ie al op rijm en ok wel wa gekscherend.

Durrum: blie of wor goe katho­liek en doe wa goe is en fijn,
Dan hedde dees daaag lol en is er gin plaats vur ruzie en chagrijn.

Dan is der plats vur gezellige kol­der, hossen, bier en plezier of mis­schien wijn,
En dan denkte daarna mer: ut gi wel wir over, die bonkende verrekte koppijn.

Trek mer wa carnavalsklirre an, en as ge die nie het kanne koope,
Dan go de dees joar mer as badkuip, dan hoefde oew eige allenig mer vol te loate loope…

Ik schei der mi uit, ik haauw der mi op,
Zet mi de prins en zen gevolg Aaste mer wir op zenne kop. 

De zal wel goan lukke, ut is un schon stel,
Ja, same redde gullie ut wel. 

Alaaf en amen,
makt der iets schons van samen…

pastoor Pieter Scheepers