link naar de RSS Feed van de laatste nieuwsberichten meld deze pagina op Twitter meld deze pagina op Facebook

De volgende stap

Arnold Spijker over pelgrimeren

gepubliceerd: vrijdag, 7 december 2018

Het is koud buiten, maar de zon schijnt heer­lijk. Een prach­tig moment om vandaag de Vier­kloos­ters­wan­de­ling van 12 km te maken. Deze rond­wan­de­ling start bij het Klooster van Wittem in Zuid-Limburg en gaat ver­der via Hilleshagen, Vijlen, Mamelis, Nijswiller en Wahlwiller.

Klooster Wittem is een re­demp­to­risten­kloos­ter en pelgrimsoord. Het barokke interieur van de kerk is een bezoek waard. Jaar­lijks bezoeken zo’n 150.000 mensen dit bede­vaarts­oord.

Wittemse Wan­de­lin­gen

Deze klooster­wan­de­ling vind je in het boekje: Wittemse Wan­de­lin­gen (14 rond­wan­de­lingen vanaf Klooster Wittem en Kasteel Wittem). Het boekje heeft een pelgrims­ka­rak­ter. Je komt langs ver­schil­lende pelgrimsoor­den en je kunt zelfs pelgrimsstempels laten zetten.

Klooster Wittem vind ik een prach­tige plek om te beginnen. Je moet trouwens snel zijn als je dit klooster nog in zijn hui­dige glorie wilt zien. Finan­ciële problemen lei­den moge­lijk tot (gedeelte­lijke) verkoop. Ik vrees dat het karakter daardoor min­der kloosterach­tig wordt.

Boek­win­kel

Voor we onze wan­de­ling starten bezoeken we eerst de boek­win­kel bij het klooster. Ze noemen zich­zelf: “Pleister­plaats van de ziel”. Er liggen onder meer een grote hoeveel­heid pelgrims­boeken en spi­ri­tu­ele boeken. Ik vind dat altijd een bezoek waard. Het heeft voor mij een serene sfeer. Je hebt het gevoel al een beetje in pelgrimsstem­ming te komen.

Wat een boeken. Wat een mooie titels. Wat een mooie kaarten. We kunnen de verlei­ding niet weerstaan en nemen ver­schil­lende boeken en kaarten mee. Veel meer dan we van plan waren. En ja... dat voel je wel in je portemonnee. Want ondanks alle hei­lig­heid en sereni­teit kost het geld. Ik vraag me af hoe die relatie tussen geld en hei­lig­heid eigen­lijk precies ligt. We verlaten de winkel en passeren een klooster. We gaan rich­ting Partij en door het dal van de Sinselbeek. We wan­de­len nu over een prach­tige panoramaweg. Doordat het heel hel­der weer is hebben we magnifieke verge­zichten.

Het is de moeite waard regel­ma­tig achterom te kijken. Alhoewel som­mi­gen vin­den dat je in je leven vooral vooruit moet kijken, ervaar ik het toch wel zo dat het ook de moeite waard is om zo nu en dan achterom te kijken. We passeren in het dorp Partij het klooster van Mariendaal van de zusters Re­demp­to­ristinnen. In dit klooster is een kapel die je kunt bezoeken. Verder richt dit klooster zich ook op retraites.

Koffie

We kijken op de kaart, want we willen in Vijlen een kopje koffie gaan drinken. We kennen daar een cafeetje (“À gen Kirk”) waar ze regel­ma­tig heer­lijke verse appeltaart aanbie­den. Dit cafeetje ligt recht tegen­over de kerk. Iets dat je regel­ma­tig tegen­komt in het katho­lie­ke zui­den. Na de mis is een bezoek aan zo’n café als het ware een traditie. Daar kunnen andere streng gelo­vi­ge zuurpruimen nog wat van leren, vind ik.

Op onze wan­de­ling komen we drie aparte varkens tegen. Samen met een gezin dat ook aan het wan­de­len is, ver­won­deren we ons over het vreemde uiter­lijk van deze beesten.

Dat vind ik het mooie aan wan­de­len. De on­ver­wachte dingen die je tegen­komt. Het gemak waar­mee je ook met anderen in gesprek komt. Als wande­laar kom je niet bedreigend over, zo voel ik dat althans. Na de koffie met taart in Vijlen gaan we ver­der op pad en komen we even later langs het klooster van Mamelis. Een prach­tig klooster. De kerk is heel sober, maar sfeer­vol ingericht.

We ver­volgen onze weg door een mooi loofbos rich­ting het kerkje van Nijswiller. In het dorp is het café “À gen Bang” te koop. Het is, denk ik, in de kleinere dorpjes erg moei­lijk om de horeca overeind te hou­den.

Kerk van Wahlwiller

We gaan ver­der en bereiken even later de kerk van Wahlwiller. De buitendeur is open. We besluiten even naar binnen te gaan. Daar staan we voor een hek. We kijken of we er in kunnen, maar het hek blijkt af­ge­slo­ten. Echter, achter in de kerk heeft de koster, die toevallig aanwe­zig is, door dat er mensen staan. Hij biedt ons aan om even binnen te komen kijken. Dat vind ik ook weer zo’n mooie 'toevallige' erva­ring. Het over­komt ons vaak: iets mogen bezoeken en een mooie uitleg krijgen.

In deze kerk hangen prach­tige schil­derijen, die samen een kruis­wegs­ta­tie vormen. Ze zijn de moeite van het bezoeken waard. Ze zijn in het verle­den op last van het Vati­caan verwij­derd, omdat ze des­tijds als te abstract gol­den, maar nu hangen ze er gelukkig weer. De re­demp­to­rist-kunste­naar Gerard Mathot zei er onder meer over: Het is in elk geval ‘echt’ een galm uit het hart, per­soon­lijk, raak, een medi­ta­tie zelf. De eerste zon­dag van de maand wordt er daar in de mis Gre­go­ri­aans gezongen. We zijn vast van plan eens een keer te gaan luis­te­ren!

Via Partij bereiken we een stukje ver­der weer ons uitgangs­punt in Wittem. Hoe kun je een mooie dag beter beste­den dan zo?

Arnold Spijker

 

Even voor­stel­len

Arnold SpijkerMijn naam is Arnold Spijker. Kun je anders naar je situatie leren kijken? En levert dat wat op dan? Ik denk van wel, maar soms is anders leren kijken veel lasti­ger dan je denkt. Wat doet anders kijken dan met je?

Ik zie een sterke over­een­komst tussen anders leren kijken en pel­gri­meren. Pel­gri­meren: geluk, afstand nemen, inzicht. Ikzelf heb veel geleerd van pelgrims­wan­de­lingen. Naast mooie dingen die je ziet, doet het ook een per­soon­lijk appel op je. Daarover kun je meer van me gaan lezen.

Maar oké, wie ben ik dan?

Wij (Dymph en ik) komen net uit België, waar we 15 jaar gewoond hebben. En nu dus hier bij jullie in Asten. Een klein stukje voorge­schie­de­nis: Ik heb onder meer een gespreks­prak­tijk gehad, een uit­ge­ve­rij en ik gaf les in ver­schil­lende vak­ge­bie­den. Mijn in­te­res­se betreft de mens en zijn bestaan. Ik ben geïn­te­res­seerd in welke keuzes iemand maakt. Samen te kijken hoe iemand zich­zelf kan helpen en genezen door zijn blik te ver­an­de­ren. Na een cursus Blog­schrij­ven bij Kumulus in Maastricht schrijf ik onder meer voor Omnes, het leden­blad van de vereni­ging van Pelgrimswegen naar Rome.

Ikzelf ben een wande­laar.

Waar ik geen zin in heb: file lopen. Aanvanke­lijk wil­den we vanuit België naar Santiago lopen. De files die we verwachtten schrokken ons af. We kozen een alterna­tief. Dat is dus Rome gewor­den.

We hebben even­eens een wan­de­ling van 800 km gemaakt door Duits­land. Rich­ting de Rijn. In Trier langs het graf van de apostel Matthias en ver­der langs Hildegard von Bingen. Enkele jaren later
liepen wij samen een groot deel van de Sint Fran­cis­cus route in Italië rich­ting Rome. Met een pelgrims­groep deden we later dan toch ook de wan­de­ling naar Santiago, maar dan anders. We liepen samen met vrien­den via Portugal de Camino Portuguese naar Santiago.

Ook vandaag nog maken we wan­de­lin­gen. Soms hele simpele. Soms ook een (kleinere) pelgrims­wan­de­ling, denk aan iets als Maria Laach. Over die erva­ringen zullen jullie nader van me horen.

Ik denk dat pelgrims­wan­de­lingen ons iets kunnen leren. Graag zou ik daar in het pa­ro­chie­blad wat meer over willen ver­tellen.

Arnold

 

(dit artikel is over­ge­no­men uit het (deel-)pa­ro­chie­blad ‘Angelus’ van de­cem­ber 2018)






Parochie
Heilige Franciscus 
Kerkstraat 4
5721 GV Asten
(0493) 69 13 15
secretariaat@rkfranciscus.nl
Google Maps
Like ons op FacebookVolg ons op X/TwitterVolg ons op Youtube Deze website is ontworpen en wordt onderhouden door iMoose