Een plek onder de zon

Column Mgr. De Korte

foto: Wim Koopman

Mgr. Dr. Gerard De Korte

De afgelopen maand zal ik niet snel vergeten. Bij gelegen­heid van de roze zater­dag in ’s-Hertogen­bosch had ik, onder strikte condities, toestem­ming gegeven om de ka­the­draal te gebruiken voor een oecu­me­nische gebeds­dienst aan het begin van de dag.

Toen dat nieuws naar buiten kwam, was er veel bijval maar ook groeiende verontrus­ting. Om de bezorgde pries­ters en andere gelo­vi­gen gerust te stellen, schreef ik tij­dens het Pinkster­week­end een brief. Maar deze brief over mijn beweegre­denen heeft helaas niet de gewenste rust gebracht. Omwille van de een­heid binnen mijn bisdom, met name ook de een­heid tussen de bis­schop en zijn pries­ters, voelde ik mij ge­dwon­gen om de toestem­ming in te trekken. Een vie­ring in de Sint Jan met een zegen door de bis­schop bleek een brug te ver. Homo­sek­sua­li­teit blijkt binnen de rooms- katho­lie­ke ge­meen­schap nog steeds een open zenuw.

Het is te vroeg voor een evaluatie van de afgelopen maand. Dat is iets voor later dit jaar. Ik zal dan tevens wegen zoeken om de dialoog aan te gaan met de homo­sek­su­ele ge­meen­schap in het alge­meen en katho­lie­ke homo­sek­su­elen in het bij­zon­der. Vandaag alleen nog een woord over mijn motivatie om de ka­the­draal ter beschik­king te stellen. Na­tuur­lijk was dat niet om te buigen voor een liber­tijnse cultuur. Veeleer dacht ik aan de homo­sek­su­ele pa­ro­chi­anen die ik door de jaren heen heb ontmoet. Mannen en vrouwen die vaak worstelen met hun geaard­heid maar ook snakken naar een beetje geluk en een plek onder de zon. Juist voor hen moet de Kerk een liefde­volle moe­der zijn. Een trouwe moe­der ook al kan zij het gedrag van haar kin­de­ren niet altijd begrijpen of goed­keu­ren.

Zomer

Als wij het hebben over een plek onder de zon, denkt menigeen aan de hittegolf van vorige week. Som­mi­gen genieten van tropische temperaturen maar voor anderen, vooral zieken en ouderen, is het al gauw te warm. In ons gema­tigde land zijn ook extreme temperaturen gelukkig nooit van lange duur. Bin­nen­kort begint de zomer­pe­rio­de. Nog enkele weken en de scholen sluiten voor een aantal weken de deuren. Na een jaar hard stu­de­ren gaan de leer­lin­gen genieten van een welver­diende vakantie. Dat geldt ook voor veel andere Neder­lan­ders. In de maan­den juli en au­gus­tus wordt ook het ker­ke­lijk werk gelukkig wat min­der hec­tisch. Geen lezingen en bijna geen ver­ga­de­ringen. Ikzelf verheug mij op meer tijd om te lezen en te schrijven. Maar ook om nieuwe mensen te ont­moe­ten en zo het bisdom ’s-Hertogen­bosch nog beter te leren kennen.

De ko­men­de zomer­pe­rio­de biedt ook gelegen­heid om meer tijd vrij te maken voor gebed en medi­ta­tie. Vakantie kan zo ook verbon­den wor­den met het aloude deo vacare, vrij zijn voor God. Voor een bis­schop, maar het geldt voor alle bekle­ders van een ker­ke­lijk ambt, is het be­lang­rijk om een bid­dend mens te blijven. Zo blijf ik mij bewust aller­eerst een gees­te­lij­ke ambt te bekle­den en probeer ik te voor­ko­men in technocra­tisch en bureaucra­tisch vaar­wa­ter te komen. Al nadenkend over de zomer schoot mij ook een prach­tige titel voor Jezus te binnen. In onze chris­te­lijke traditie heet Christus de zon der ge­rech­tig­heid. In de afgelopen maand, die niet de ge­mak­ke­lijkste maand van mijn leven is geweest, heb ik mij aan Hem vastge­hou­den. Beter is te zeggen dat Hij mij heeft vastge­hou­den.

+ Mgr. Dr. Gerard De Korte