Dankbaarheid

Soms gebeurt het dat iemand je on­ver­wacht voor iets bedankt. We zijn dan geneigd om te zeggen: “Je hoeft me niet te bedanken, het is graag gedaan!”

Maar intussen kan het wel goed doen; want we hebben allemaal op z’n tijd een bedankje nodig. Als een teken van waar­de­ring en als een steuntje in de rug om ver­der voor anderen te zorgen of te werken.

Dat weet de verpleegster in het zie­ken­huis, die een doos bonbons krijgt van een dank­ba­re patiënt. Dat weten de groot­ou­ders die een kin­derteke­ning krijgen met de woor­den: “Jullie zijn de liefste opa en oma van de hele wereld”. Dat weet ook de vrij­wil­li­ger die een speldje krijgt van­wege jarenlang Zonne­bloem­werk.

Ze doen het niet óm bedankt te wor­den; maar van tijd tot tijd is het wel nodig. Juist omdat het niet moet, doet het goed. Dat stukje waar­de­ring zegt dat je inzet niet van­zelf­spre­kend is ... maar bij­zon­der voor een ander.

Ook Jezus zegt dat voort­du­rend: “God zij dank!” Want na een dag van hard werken, trekt Hij zich terug om te bid­den, om met zijn hart en gedachten dicht bij God te zijn ... bij zijn Vader en zijn levens­bron.

Dank­baar­heid is een kracht die je niet moet onder­schatten. Wanneer je dank­baar kunt zijn om je vrien­den en familie, dan zie je het leven anders. Dan wordt vreugde vergroot en pijn ver­zacht, omdat je het kunt delen. Wanneer je dank­baar kunt zijn voor het goede in je leven, dan wegen lasten vaak min­der zwaar. Dan ben je sterker tegen de verlei­ding van de reclame die zegt dat we altijd meer nodig hebben om gelukkig te zijn.

Dank­ba­re mensen leven intenser, omdat ze tevre­den zijn, omdat ze hun ze­ge­ningen tellen. Dank­baar­heid kan dan ook een van de mooiste gebe­den zijn. Jezus sloot zijn dag af door te bid­den. Hij leert ons zo om alles bij God te brengen, wat dage­lijks gebeurt.

Al wat beter had gekund of wat je hebt nagelaten. Maar zeker ook wat goed en mooi was ... De mensen die je bent tegenge­ko­men; de woor­den die tot jou ge­spro­ken zijn; de stilte die werd gedeeld; de glim­lach van een voorbij­gan­ger die je zomaar werd ge­schon­ken.

Wie leert om te danken voor wat je gegeven werd in de loop van een dag, zal intenser genieten van het leven. Dan wordt alles min­der van­zelf­spre­kend en ga je ont­dek­ken hoe je zelf bete­ke­nis kunt geven aan het leven van een ander.

Dank­ba­re mensen kunnen een Gods­ge­schenk wor­den aan deze wereld; ieder op zijn eigen wijze: Door woor­den te spreken die anderen raken. Door iemand onge­vraagd een plezier te doen. Of door van tijd tot tijd je ze­ge­ningen te tellen en te zeggen: “God zij dank!”

Pastoor Pieter Scheepers