Singeltjes draaien

Op één van de vele rege­nach­tige dagen van de afgelopen weken heb ik mezelf getrak­teerd op een nieuwerwetse pick-up. U kent ze mis­schien wel: eentje met een USB-aan­slui­ting, maar ook aan te sluiten op de geluids­in­stal­la­tie. Ver­vol­gens een stapel sin­gel­tjes en LP’s van de zol­der halen en dan genieten van jeugdsenti­menten.

Een van de singeltjes die ik draaide was : “Mijn gebed” van D.C. Lewis met aan het orgel de geroemde en verguisde organist Feike Asma. Een nummer-1-hit en 16 weken in de top 40 in 1970.

Het liedje begint als volgt:
Dit is uw orgel, Heer, dit is uw kerk,
’k Loop zomaar binnen, Heer, net van mijn werk...

U zult het onge­twij­feld op vakantie ook wel eens doen als u een (open) kerk tegen­komt. Eventjes naar binnen lopen en genieten van de rust en de sfeer die er hangt, vol bewon­dering de bouw­kunst en versie­rin­gen bekijken. U herkent het wel, denk ik. Soms loop ik wel eens binnen in onze eigen, dage­lijks geopende, Astense kerk. Even gaan zitten en genieten van de rust, stilte en sfeer. Ik kan het u aanbevelen!

Het tweede couplet:
Is het bezwaar­lijk, Heer, dat ik hier zit.
Maakt het wat uit, oh Heer, dat ik niet bid? ...

Bidden en kerk wordt vaak gezien als een twee-een­heid. Moet je bid­den in een kerk? Mag je er ook gewoon” zijn”? Mag je alleen de sfeer op je af laten komen? Alleen maar zitten en nadenken? Alleen maar genieten van de rust en stilte? Alleen maar luis­te­ren naar de muziek die zachtjes in de kerk klinkt? Géén kaarsje aansteken? Gewoon wat rondkijken?

Het derde couplet:
Ik kom hier vaker, Heer, haast elke week, nooit bij een
zon­dags­dienst, nooit voor de preek...

Wat is het toch, wat mensen naar binnen trekt? Waarom wel een kerk bekijken en een kaarsje aansteken, maar niet naar een eucha­ris­tie­vie­ring? Is het de geur van wierook en de serene sfeer? Op zoek naar spiri­tua­li­teit? Gelovig zijn, maar zich niet meer aan­ge­spro­ken voelen? Op zoek naar een medi­ta­tief moment?

De laatste regel voordat Feike Asma alle registers opentrekt:
... Ik kwam haast ongemerkt tot een gebed.

Wat is een gebed? Een Onze Vader en een Wees­ge­groetje? Even je gedachten en zorgen op rijtje zetten en naar “boven” sturen? Hulp en steun vragen als je het zelf niet meer weet? Zoals mijn moe­der vroe­ger zei: “Onze Lieve Heer van het kruis bid­den” ? Even niets? In jezelf praten? Een verzoek of bede aan Maria als je een kaarsje aansteekt? Iets op­schrij­ven in het boek dat achter in de kerk ligt? Een keer langs de kruis­weg lopen? Uithuilen? Het gevoel krijgen dat je niet alleen bent? Je bewust wor­den dat er meer is dan alleen het aardse?

Het ant­woord op deze vragen?
Gewoon een keer binnenlopen en ervaren...

Jack Swaanen
Pas­to­raal werker Fran­cis­cus­paro­chie Asten-Someren