Veertig dagen zonder

Het was Aswoens­dag, bijna vijf­tig jaar gele­den, ongeveer half zeven in de avond. Het werd tijd om de olie­lamp aan te steken, want rond die tijd valt in de tropen de duisternis vrij snel in. Maar waar was mijn aansteker???

Ik was toenter­tijd werk­zaam in het binnenland van Borneo en ’s morgens had ik in de kerk gezegd: “Ook al leven we hier in zeer armoe­dige omstan­dig­he­den, toch wor­den wij aangespoord ons in deze veer­tig­da­gen­tijd iets te ontzeggen om zodoende een bijdrage te kunnen leveren aan de Vas­ten­ac­tie. Ik stop met roken en wat ik daar­mee uitspaar, gaat in het vas­ten­ac­tie­zakje.”

Na de kerk­dienst was ik naar de oever van de Mahakam gelopen en had mijn builtje zware shag en vloeitjes met mijn aansteker in de snel stro­men­de rivier gegooid.

Daarom moest ik die avond vuur gaan halen bij de buren om mijn lamp aan te kunnen steken. En al moest ik de volgende dag een nieuwe aansteker kopen, ik kon dat jaar met Pasen een mooie bijdrage in het zakje van de vas­ten­ac­tie doen. Bovendien ben ik tot op de dag van vandaag af van het roken!

“Even iets min­der voor een ander.” Die oproep wordt ieder jaar aan het begin van de vas­ten­tijd tot ons gericht. En een vijf­tiental jaar gele­den hebben in dat kader de huisarts en de pastoor van Lierop hun dorpsgenoten uitgedaagd om mee te doen met de actie “Veer­tig dagen zon­der alcohol.” Veer­tig dagen geen alcohol gebruiken en het daardoor uitgespaarde geld bestemmen voor de Vas­ten­ac­tie.

Wel moet ik opbiechten dat - al heb ik sinds Aswoens­dag 1972 niet meer gerookt en ben ik sinds 2007 ieder jaar veer­tig dagen zon­der alcohol - voor de rest van het jaar geldt dat laatste niet.

Pater Jan Zwirs