Geduld is een schone deugd!

“Geduld is een schone deugd!”, zegt het spreek­woord. Mijn ant­woord daarop is vaak: “Ja, geduld is een schone zaak, maar het moet niet te lang gaan duren!” Zoals voor zoveel mensen is ook voor mij geduld een las­tige zaak.

Zeker als ik haast heb, wordt mijn geduld vaak op de proef gesteld: in het ver­keer, in mijn werk­zaam­he­den, in het wachten op een ant­woord. Kortom, er zijn legio voor­beel­den te noemen waar ‘geduld bewaren’ eer­der een opdracht is dan een van­zelf­spre­kend­heid. Ener­zijds zit ongeduld vaak in het aard van het beestje. Ander­zijds is dat na­tuur­lijk geen vergoelij­king voor iemands gedrag. “Geduld is een schone deugd”, maar onze hui­dige, vaak jach­tige samen­le­ving maakt het ons er niet ge­mak­ke­lijker op om steeds het geduld te blijven bewaren.

Ook Maria heeft in haar leven veel geduld moeten hebben. De belofte van de engel Gabriël was prach­tig, maar het duurde wel even alvorens de belofte in vervulling zou gaan. Maria moest geduld hebben totdat Jozef het nieuws van haar zwan­ger­schap had ver­werkt. Zij moest geduld hebben toen zij met Jozef en Jezus in Egypte woonde omdat koning Herodes het kind naar het leven stond. Pas bij de dood van Herodes kon het gezin veilig te­rug­ke­ren naar Nazareth. Maria moest geduld hebben toen zij en Jozef drie dagen lang naar hun ver­miste zoon Jezus zochten en Hem tenslotte terugvon­den in de tempel in Jeru­za­lem. Maria moest ont­zet­tend veel geduld hebben gehad alvorens Jezus uit­ein­delijk begon aan zijn Mes­si­aanse opdracht. Maria moest geduld hebben totdat zij mocht ervaren dat haar Zoon Jezus wer­ke­lijk verrezen was uit de doden. En nu heeft Maria tot aan het einde der tij­den geduld met ons en luistert zij gedul­dig naar onze gebe­den wanneer wij onze toevlucht nemen tot haar.

Er is geen enkele reden om te ver­on­der­stellen dat Maria gedul­diger was en is dan wij. Geduld ver­on­der­stelt immers wachten en wachten is voor niemand pret­tig. Zeker als wij niet weten waarop wij wachten en als wij vermoe­den dat wat ons te wachten staat, niet aange­naam is. Wij willen vaak dat de dingen vooruit­gaan. Wij springen graag meteen naar het laatste hoofd­stuk van het boek des levens om te weten wat daar op ons ligt te wachten. Maar dat kunnen wij niet. Wij moeten God de gelegen­heid geven om alles op zijn tijd aan ons te open­ba­ren. Wij moeten erop ver­trouwen dat God bij ons is en dat ons op een dag alles dui­de­lijk zal wor­den. Daarom is mis­schien nog wel het meest ver­stan­dige dat wij samen met Maria ons geduld tot een deugd willen maken.

Kape­laan Harold van Overbeek