Goede manieren

Op zekere dag nodigde een def­tige dame twee pastoors uit om koffie te komen drinken. Ze ser­veerde de koffie samen met een schaaltje waarop twee koeken lagen. “Doe alsof u thuis bent en ga uw gang. Ik ben zo weer terug,” zei ze en verliet de kamer.

De ene koek was veel groter dan de andere. Nu vereist de etiquette, zeker onder welopgevoede personen zoals pastoors, dat degene die als eerste iets neemt, zeker niet de grootste pakt.

Omdat de ene pastoor heel graag de grote koek wilde verorberen, pakte hij het schaaltje, bood dat de ander aan en zei: “Tast toe.” Deze wei­gerde beleefd en zei: “Na u, eer­waarde.”

Daarop aarzelde de ene pastoor geen moment en nam de grootste koek. Met een ver­baasd gezicht zei toen de andere pastoor: “Waar zijn je goede manieren? Je weet toch dat je de kleinste koek hoort te kiezen?”

“Maar beste collega,” ant­woordde de ander, “wat had jij dan in mijn geval gedaan?”

“Ik had na­tuur­lijk de kleinste geno­men.”

“Wat zit je dan te zeuren? Die heb je nu toch!”

Jan Zwirs