De Wijding van de Heilige Oliën
Woensdag 27 maart had ik het voorrecht om de Chrisma-Mis in de Sint-Janskathedraal in ’s-Hertogenbosch mee te mogen vieren. Dat was een bijzondere viering, waar ik nog nooit bij aanwezig was geweest.
Dat de viering 's avonds plaatsvond was al uniek, want de priesterwijdingen e.d. die ik daar jaren geleden had meegemaakt waren op zaterdagochtend. Bovendien zat de kathedraal weer goed vol, en dat was sinds de coronapandemie niet meer het geval geweest.
Uiteraard was de bisschop de hoofdcelebrant, maar hij werd geassisteerd door twee abten, emeritus bisschop Hurkmans en hulpbisschop Mutsaerts en door een groot deel van de priesters en diakens van ons bisdom. In de stoet bij de intrede liepen misdienaars met allerhande taken mee, maar ook een groep vormelingen en leden van het lokale gilde. De stoet werd zelfs afgesloten door twee stoere gilde-dames met hellebaarden!
De dienst van het Woord en de Eucharistie verliepen zoals gewoonlijk, maar bij dit soort bijzondere plechtigheden ligt het unieke altijd tussen die twee in. Allereerst hernieuwden alle priesters samen hun beloften om zich trouw en van harte in te zetten voor de zending waartoe zij jaren eerder priester waren gewijd. Daarna naderde er opnieuw een lange, plechtige stoet het altaar. Er werden driemaal enkele grote kruiken olie aangedragen, olie met drie verschillende bestemmingen.
Catechumenen-olie is een zalfolie die wordt gebruikt om doopleerlingen te sterken op hun verdere weg naar het doopsel toe. Zieken-olie wordt gebruikt om zieken of stervenden te zalven, te troosten en kracht te geven. De laatste van de drie is het Chrisma. Dat wordt op meerdere momenten gebruikt, namelijk meteen na de doop, bij het vormsel en bij wijdingen. Chrisma heeft altijd te maken met een nieuwe toewijding aan God, met een nieuwe levensstaat en een nieuwe uitstorting van de Heilige Geest.
Toen alle olie gewijd was werden de kruiken naar een bijgebouw van de kerk gebracht en werd de olie overgegoten in kleine ampullen. Na afloop van de viering konden de priesters de oliën voor hun parochie mee naar huis nemen.
Wij besloten daarna nog even wat warms te drinken op een terrasje, want dat was geen overbodige luxe. Vele andere gasten, ook priesters, waren op datzelfde idee gekomen, waardoor de plechtige avond ook gezellig werd afgesloten. Onderweg naar huis werd de pastoor gebeld voor een dringende ziekenzalving. Hij kon meteen toepassen wat we zojuist hadden gevierd.
Patricia
